Het aftellen is begonnen... Raar maar waar.

Hai allemaal!
Met nog IETS meer dan een week te gaan is het aftellen dan toch echt begonnen. Volgende week donderdag, half 9 's ochtends, sta ik op Schiphol (voor wie het wil weten :P). Het is een beetje een dubbel gevoel, hier is het geweldig, we doen elke dag zulke leuke dingen, en de tijd gaat nu toch wel heel erg hard, maar toch wil ik ook graag naar huis, lekker iedereen weer zien. Denk alleen wel dat als ik het koude kikkerlandje in kom, dat ik graag weer in het warme Ozzie zou willen zitten... Ach, ik weet in ieder geval dat ik meeeeeer wil! :D. We zullen zien wat de toekomst brengt...

Vrijdag 7 december zijn Es en ik dus, zoals gezegd, naar het Coolungbang Nature Reserve geweest, maar dat was niet zo'n succes. De weg was verschrikkelijk slecht aangegeven, dus we hebben het snel opgegeven. Jammer, want het scheen wel een mooi iets te zijn. Dus hebben we ons maar zoetjes aan richting het Koala Hospital begeven, maar omdat het zulk mooi weer was, zijn we halverwege wel even in het gras gaan liggen, bikini aan, relaxen. We waren toch ruim op tijd. Na een uurtje ofzo toch maar echt richting het Hospital gelopen, want daar waren we nog niet. Om 3 uur zou er een rondleiding beginnen, waarbij de koala's ook gevoerd zouden worden. Wilden we niet missen natuurlijk! We waren er gelukkig flink op tijd, en konden nog even rondkijken wat ze er zoal deden. Heel divers. Verbrande koala's opvangen, maar ook koala's met chlamydia behandelen (erg belangrijk want als ze dat in een ver stadium hebben komen ze er niet vanaf en kunnen ze het wel verspreiden! en ja dan worden ze helaas gedood), of weesjes opvangen. Sommige koala's kunnen niet meer uitgezet worden, wegens blindheid, of verbrande pootjes die niet terug groeien, die blijven dus hun hele leven daar. Mooie, maar ook verdrietige verhalen gelezen. Om 3 uur was het dan tijd voor de rondleiding, erg leuk. De afgelopen nacht was er helaas weer een klein koalaatje overleden, in de 'homecare'. Ze stond erecht met tranen in haar ogen, lief om te zien dat ze zo betrokken was bij haar (vrijwilligers!)werk. Rondleiding gekregen, gezien hoe verschillende koala's flesvoeding kregen om aan te sterken, hoe er handdoeken om de takken waren gebonden die 2 x per dag werden verschoond bij een koala met een flinke zweer, de graven gezien van 2 belangrijke (voor het hospital) vrouwtjes koala's (google op Perch Miracle...).... Zeer indrukwekkend. Het was vrije toegang en we wilden toch wel wat doneren, en toen kwam Es met het idee om samen een koala te adopteren. Prima plan! Niet verschrikkelijk duur, en met zn tweeen is het helemaal te doen! Dus nu zijn wij trotse adoptiefmama's van Moondara Moonshine. Wanneer je een foto van haar wilt zien kun je kijken op koalahospital.org.au of op koalahospitaal.nl. Kijken bij de adopties en daar staat ze! Het is uiteraard niet zo dat het geld alleen naar haar gaat, het wordt gebruikt om het hospital goed te laten werken. Binnenkort krijgen we een adoptiecertificaat thuisgestuurd en we worden op de hoogte gehouden.
Toen weer terug naar het hostel, verschrikkelijk vieze rijst gekookt met vieze satesaus en vieze kipsate... Niet zo'n succes dus. Toch maar wat gegeten en afgesloten met thee en timtams. En op naar de bus! Richting Coff's Harbour! Daar waren we om kwart over 1 's nachts! Wat een tijd. De receptie was al gesloten, maar ze hadden de sleutel van onze kamer achtergelaten. Nou, lekkere kamer... De stank en de warmte en de benauwdheid kwam ons meteen tegemoet toen we de deur openden. Raam meteen opengezet, en toch maar geprobeerd te slapen. Ik viel tegen de ochtend zo'n beetje in slaap, maar die warmte... Verschrikkelijk. De volgende ochtend bleek dat Es nog slechter geslapen had, onder haar lagen 2 mensen in 1 bed... die niet bepaald zachtjes met elkaar bezig waren. Naar de receptie, andere kamer (female only!) gevraagd, STUKKEN beter! Het stonk er niet, en het was er ook minder warm. Jammer dat ze geen airco hadden, dat was echt een verbetering geweest. Heb hier eigenlijk nog nooit echt last gehad van de warmte, maar nu dan toch echt wel. Helaas. Na het ontbijt toch maar weer op weg om wat te gaan doen, we zouden naar de Dutch Clog Barn gaan... Een stukje Holland Down Under. Op weg er naar toe kwamen we echter de Pet Porpoise (geen idee wat het betekent!) Pool tegen, waar je met een zeehond op de foto kon en met een dolfijn. We waren precies op tijd, ook voor de show! Mazzel weer. Dus, na een dikke zoen van een zeehond (GETSIEDERRIE, dat prikt) en een zoen van een dolfijn en het geven van een visje aan een enorme zeeleeuw hebben we nog een geweldige show gezien. Met dolfijnen, zeeleeuwen en een zeehond. Es heeft tijdens de show nog 3 dikke zoenen van een grote zeeleeuw gekregen, geweldig. Na de show mochten we de dolfijnen aanraken, de pinguins voeren (BLUE PINGUINS!), de zeeschildpad en de vissen voeren.... Jaa, was helemaal te gek. En het geld ook zeker waard! (zo duur was het namelijk niet!). Van Es was de profi foto van de zeehonden zoen goed gelukt (ik keek ala getsiederrie) en van mij de dolfijnenzoenfoto. Die dus nog even gekocht en toen toch ECHT op weg naar Holland Down Under...
We dachten daar wel even lekker te kunnen lunchen met pannenkoeken of erwtensoep. Beetje jammer dat de coffeshop (Big Oma's) ging sluiten. Ze hadden zowiezo geen erwtensoep, maar een pannenkoek had er wel in gekund... Dan maar lunchen met stroopwafels... En drop gekocht, en king pepermunt. We stonden in de winkel echt de ene OOOHHH na de andere uit te kramen. Die vrouw dacht volgens mij echt dat we gestoord waren, helemaal toen ze erachter kwam dat het nog maar anderhalve week duurde voor we weer terug waren in Nederland. Maar goed, wij hebben genoten. Toen Holland Down Under in. Hoe fout... Kleine molentjes, een Rembrandthuis in het klein, een Waag, een kaasmarkt, Volendam (aan de ZUIDERZEE??) etc. We waren er zeer snel weer uitgekeken. Het was jammer dat er geen echte Nederlanders waren, anders had je er nog om kunnen lachen... We zijn nog heel even het nabijgelegen shopping centre ingegaan (Es doet goeie aankopen hier!:P) en toen met de taxi terug. 5 dollar. Lachwekkend, want de bus is 2 dollar pp geloof ik. 's Avonds hadden we geen zin om te koken, en ze hadden weer lekkere eettentjes, dus wij weer eens Indiaas gegeten. Heerlijk. Echt supergoed eten. Lekker gesmikkeld dus. Toen nog even een strandwandeling gemaakt en op de terugweg naar het hostel lekker een Cold Rock genomen. Ja, moeten ze die winkels maar niet overal in Australie neer zetten hoor, kan ik ook niks aan doen. Die avond zeer vroeg naar bed gegaan, want de volgende ochtend zou de Greyhound om 6.10 u vertrekken... Dat was dus 5 uur op. En dat voor de zondag.
Op naar Byron Bay, nog wat kangaroes gezien, zo vroeg was het nog, erg leuk weer. We waren om half 11 in Byron Bay, een hippiedorp. Ik heb het die middag rustig aan gedaan en Esther is gaan snorkelen met zeeschildpadden. Ik heb gewoon lekker in de schaduw gelegen bij het zwembad met een boek, ook niet verkeerd! Nog wat gezwommen en nog even het dorpje in. Allebei met een mooie bikini teruggekeerd naar het hostel! Ik heb een hele sjieke en hij staat echt mooi! Ben er blij mee. Kip Korma (zelfgemaakte) gegeten, maar dat viel bij mij eigenlijk meteen al niet zo goed. Misschien de verkeerde kruiden, misschien wat anders, maar ik heb het die avond dus maar weer lekker rustig aan gedaan.
En dan komen we weer aan bij gisteren. Naar Nimbin geweest met een tour, HET dorp waar je geweest moet zijn. Als je tenminste niet uit Nederland komt. Want je kunt er erg makkelijk wiet krijgen en lekkere koekjes, en oja, ook mushrooms. Maar zodra je Nimbin uit bent, ben je zeer illegaal bezig. Er is een aantal keer aan ons gevraagd of we wat wilden, en we waren er nog geen anderhalf uur... Hmmmm.... Het was er wel kleurrijk, maar Es en ik waren na 15 minuten wel weer uitgekeken. Beetje jammer. Toen op naar een waterhole, waar ik weer eens niet kon zwemmen, omdat je er alleen in kon komen door er in te plenzen, grrrrr. Wel een idyllisch plekje. Vervolgens op voor een Ozzie barbie. Wel lekker. Daar nog even gebushwalkt, via een track waar volgens hem (de gids) nog NOOIT mensen waren verdwaald. Dan zijn wij waarschijnlijk HEEL erg blond, of??? Want we zijn toch echt een paar keer verkeerd gelopen, hmmm, hier loopt het pad OOK niet door. He, maar kijk, daar loopt weer een pad. Ja, Jut en Jul. Na onze barbie dan toch echt weer richting Byron Bay. Soepje gegeten met garlic bread, dat weer eens was mislukt. Handig joh, zo'n barbecue die je brood zwartgeblakerd maakt. We waren nog steeds erg moe, en hadden niet zo lekker geslapen, dus weer vroeg naar bed, heerlijk geslapen vannacht, eindelijk.
En toen vanochtend! Ons relaxochtendje! Je kunt niet in Byron Bay geweest zijn zonder een healing house of iets wat er op lijkt te hebben bezocht. Dus wij gingen voor de Hot Stone Massage (goddelijk) en een floatingssessie (geen succes). Ik deed eerst de floating, in zeer zout water. Maar ja, moet uitkijken met mijn oor (waarom ook weer, oja...) en dat kussentje lag verschrikkelijk. Hoe lig je oncomfortabel in iets wat relaxt moet zijn. En mijn benen gingen prikken en jeuken. Dus na 10 minuten ben ik eruit gestapt, genoeg. En dat terwijl ik een uur had gemogen. Zowiezo kan ik dat volgens mij niet, een UUR LANG niets doen, nergens aan denken... Dus ik kreeg thee, mocht alle boekjes bekijken (Reiki, engelen, Tarot, Aura-Soma etc) en heb nog wat inspiratiekaarten getrokken. Ook nog een heerlijke voetmassage gehad van een of ander apparaat (WILLIK OOK!). En net toen ik dacht sjee, wat duurt het lang, was Es klaar en mocht ik de massage! Goddelijk, heerlijk, MJUMMIE. Had nog gevraagd of hij mijn schouders wat meer wilde doen, nou dat heb ik geweten, dat heeft hij gedaan. Goed! Dus eindelijk was ik weer wat los. Het was een combi van een gewone en een hot stone massage. HEERLIJK, had ik dat al gezegd? Vervolgens moesten we ons toch echt weer de straat op begeven, even wat geluncht in het hostel en toen het dorpje verkend. Daarna een fiets gehuurd en naar Cape Byron gefietst en gelopen. Naar het Light House. Wat een eind, wat een trappen.... Ook zijn we op het meest oostelijke punt van Oz geweest. Toen weer op naar het hostel, even gedoucht en in de Cheeky Monkeys een gratis maaltijd gegeten. En nu dus weer op Internet!
Dikke kus!
Irene